Met behulp van informatie- en communicatietechnologieën kunnen de overheid en bedrijven steeds meer gegevens over burgers verzamelen en verwerken. De overheid legitimeert dat door te stellen dat ze daardoor beter voor de veiligheid van burgers kan zorgen en bedrijven door te suggereren dat ze op die manier beter tegemoet kunnen komen aan de vraag van klanten. De publieke debatten over het Elektronisch Kind- en Patiëntendossier, de OV-chipkaart, het rekeningrijden, de Verwijsindex Risicojongeren en de bevoegdheden van opsporings- en veiligheidsdiensten tonen dat hierbij de privacy in het geding is. Naast deze kwestie vraagt Dimitri Tokmetzis aandacht voor de vaak desastreuze gevolgen van foutieve digitale profielen. Van een foutief digitaal profiel is sprake indien een burger ten onrechte als ‘ongewenste vreemdeling’, ‘drugsgebruiker’, ‘schuldenaar’ of ‘terrorist’ te boek staat, waardoor de overheid of bedrijven hem of haar onheus bejegenen. Uit tal van casussen blijkt dat burgers zich niet zelden moeilijk kunnen bevrijden van hun ‘digitale schaduw’: de verkeerde identiteit die ze via een bepaald profiel wordt toegedicht. Tokmetzis vindt dat burgers dit kunnen vermijden door meer dan nu informatiemanagers van hun eigen leven te worden.