Column van Mark van Ostaijen
Het zijn verwarrende tijden. Op het moment van schrijven heeft het coronavirus ons land en grote delen van de wereld in zijn greep. Waarschijnlijk net als u, zit ik al tijden in de thuiswerkmodus, zijn openbare evenementen opgeschort en proberen we ons te bekwamen in het geven van onderwijs-op-afstand.
Artikelen
Het zijn meritocratische tijden. Zo las ik laatst The Meritocracy Trap van Daniel Markowitz en The Class Ceiling van Samuel Friedman en Daniel Laurison. Allebei intrigerende bijdragen (vooral The Class Ceiling, lees dat boek!) die op geheel eigen wijze de vloer aanvegen met het meritocratische ideaal van sociale stijging op basis van individueel talent, inzet en prestatie.
Waar papadag in 2017 nog een stap in de goede richting was, is dit inmiddels oubollig. We hebben toch ook geen mamadag?
Het begrip babyboomers klinkt iedereen wel bekend in de oren. Tegenwoordig horen we juist veel over de millennials. Wie zijn de millennials eigenlijk en om welke eigenschappen staan zij bekend?
Architect SCP overleden: in memoriam Aat Nauta
Aat Nauta, één van de grondleggers van het Sociaal en Cultureel Planbureau overleed op 16 augustus 2019. Hij was een grootmeester in toegepaste sociale wetenschap. Wim Knulst en Carlo van Praag, oud-medewerkers van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP), staan stil bij zijn overlijden.
De VS wordt traditioneel een smeltkroes genoemd, omdat hier meerdere generaties immigranten zijn samengesmolten tot een nieuwe bevolkingsgroep: de Amerikanen. Ze hebben hun cultuur, grotendeels, verlaten en zijn geassimileerd in de Amerikaanse samenleving. Deze gedachte is al lange tijd een begrip in de sociologie, maar hoe is dit eigenlijk tot stand gekomen?
René Gabriels over de waarde en betekenis van het werk van Jürgen Habermas. Is het terecht dat sommigen hem louter en alleen zien als een links-radicale denker?
Dit artikel (opgenomen in nummer 2, 2019) wordt u aangeboden door Sociologie Magazine. Meer lezen? Neem nu een abonnement!
Vrijwel iedereen die werkt, herkent het probleem wel: het lijkt alsof je altijd achter de tijd aanloopt. Elke dag verloopt volgens dezelfde routine en er zijn maar twee dagen per week waarop er niet gewerkt hoeft te worden. Steeds meer mensen ervaren daarom een druk en opgejaagd gevoel, waarbij ze een tekort aan tijd meestal als de schuldige aanwijzen.Hoe lossen we dit probleem op?
85% van de werknemers in de automarkt is man. Waarom zijn er zo weinig vrouwen in de autobranche te vinden?
Pagina's
