De klimaatcrisis is slechts het topje van de ijsberg van een mondiale ecologische crisis, met crisissen van biodiversiteit, van beschikbaarheid van vruchtbaar land, van voedsel, water en energie.

In het ‘rijke’ Vlaanderen kampen we met teloorgang van open ruimte, luchtvervuiling, verkeerslawaai en daarmee verbonden gezondheidsproblemen. Daar bovenop komt de financiële en economische crisis. De armen zijn daarbij de grootste slachtoffers van een ontwikkeling waar zij zelf geen verantwoordelijkheid in dragen en ook weinig greep op hebben.

De samenhang tussen de ecologische crisis en de wereldwijd groeiende sociale kloof is voor het sociaal werk daarom een belangrijke uitdaging. Kan het sociaal werk die beantwoorden vanuit zijn missie en traditie? Welke processen van sociale verandering kunnen we daarbij aangaan? Welke belangrijke maatschappelijke thema’s geven inhoud aan duurzame ontwikkeling in de praktijk van het sociaal werk? Hoe kunnen we die praktijk in dat licht verder ontwikkelen? Wat brengt dat mee voor de educatie in sociaal werk? Die vragen leiden ons doorheen de verschillende delen van het boek, waar een keur aan auteurs uit het sociaal werk aan meeschrijft.

De verbindende idee is dat gemeenschaps- en netwerkvorming de belangrijkste bijdrage is van het sociaal werk aan duurzame ontwikkeling. En die verbanden dienen veerkrachtig te zijn om in een snel veranderende wereld de strijd voor een meer rechtvaardige en leefbare wereld te kunnen aangaan.

Jef Peeters (red.) is docent sociale filosofie en ethiek en onderzoeker aan de Sociale School Heverlee (KHLeuven).