Hauke Brunkhorst is ongetwijfeld een van de meest interessante Duitse sociologen. Dat is mede te danken aan de ingenieuze wijze waarop hij een brug weet te slaan tussen de systeemtheorie a la Niklas Luhmann en de kritische theorie van Jurgen Habermas. In dit boek uit de mede door hem uitgegeven reeks Studies in Political Sociology buigt hij zich over legitimatieproblemen die inherent zijn aan de mondiale samenleving (Weltgesellschaft). Brunkhorst veronderstelt dat een samenleving alleen stabiel kan zijn wanneer een grote meerderheid van de burgers de sociale orde legitiem acht. Toen de globalisering nog niet ver voortgeschreden was en natiestaten nog relatief soeverein waren, zag het vraagstuk van de stabiliteit er anders uit dan nu. De doorgaans op de leest van de natiestaat geschoeide democratieen zijn steeds minder in staat zorg te dragen voor legitimiteit. Burgers beseffen dat zij nauwelijks invloed kunnen uitoefenen op politieke besluiten die aan gene zijde van de landsgrenzen genomen worden en van grote invloed zijn op de kwaliteit van hun leven. Deze situatie leidt tot legitimatieproblemen die Brunkhorst verheldert op grond van briljante analyses van de invloed van revolutionaire ontwikkelingen in het recht op de sociale evolutie.