In het dagelijks taalgebruik lossen we de complexiteit van de wereld eenvoudigweg op door te spreken van meerdere werelden: we werken in de mediawereld, leven in een droomwereld en eindigen in de andere wereld. Voor sociologen is er maar één wereld, de wereldsamenleving, volgens het handboek ‘Samenlevingen’, dat veel sociologen nog uit hun eerste jaar zullen kennen, de grootste sociale eenheid waartoe mensen behoren. Dezelfde uitgave vertelt ons ook dat wij in toenemende mate in wereldwijde afhankelijkheidsnetwerken worden opgenomen, een proces dat we mondialisering noemen. De sociologie zelf loopt daarin mee. Vanaf het moment dat deze discipline zich op de universiteit vestigde, ontwikkelde ze zich vooral als een vakgebied gericht op de bestudering van sociale verhoudingen binnen de eigen natie. Inmiddels hebben wij volgens Paul Schnabel in een zomernummer van De Groene Amsterdammer ‘ons wat betreft de wetenschap vrijwillig een kolonie van Amerika laten worden.’ Alhoewel ook andere prominente sociologen Schnabels zorg over de achtergestelde positie van de op Nederland en België gerichte sociologie delen, wordt zijn uitspraak in dit nummer genuanceerd door Johan Heilbron in diens essay over het Europese onderzoeksveld. Heilbron benadrukt wel dat we dat veld vanuit mondiaal perspectief moeten bekijken. Ook de andere auteurs in dit nummer vragen aandacht voor de toenemende mondiale afhankelijkheden. In het interview met Colin Campbell toont deze aan dat niet alleen het Oosten verwestert maar dat ook sprake is van een sterke ontwikkeling andersom. Rogier van Reekum gaat in op de weerstanden die mondialisering met zich mee kunnen brengen, en biedt een analyse van het veranderende Nederlandse nationalisme. Ook Bekende Sociologe Rita Verdonk geeft graag haar mening. Dit keer over de sociologie.. In het dagelijks taalgebruik lossen we de complexiteit van de wereld eenvoudigweg op door te spreken van meerdere werelden: we werken in de mediawereld, leven in een droomwereld en eindigen in de andere wereld. Voor sociologen is er maar één wereld, de wereldsamenleving, volgens het handboek ‘Samenlevingen’, dat veel sociologen nog uit hun eerste jaar zullen kennen, de grootste sociale eenheid waartoe mensen behoren.

Dezelfde uitgave vertelt ons ook dat wij in toenemende mate in wereldwijde afhankelijkheidsnetwerken worden opgenomen, een proces dat we mondialisering noemen. De sociologie zelf loopt daarin mee. Vanaf het moment dat deze discipline zich op de universiteit vestigde, ontwikkelde ze zich vooral als een vakgebied gericht op de bestudering van sociale verhoudingen binnen de eigen natie. Inmiddels hebben wij volgens Paul Schnabel in een zomernummer van De Groene Amsterdammer ‘ons wat betreft de wetenschap vrijwillig een kolonie van Amerika laten worden.’ Alhoewel ook andere prominente sociologen Schnabels zorg over de achtergestelde positie van de op Nederland en België gerichte sociologie delen, wordt zijn uitspraak in dit nummer genuanceerd door Johan Heilbron in diens essay over het Europese onderzoeksveld. Heilbron benadrukt wel dat we dat veld vanuit mondiaal perspectief moeten bekijken.

Ook de andere auteurs in dit nummer vragen aandacht voor de toenemende mondiale afhankelijkheden. In het interview met Colin Campbell toont deze aan dat niet alleen het Oosten verwestert maar dat ook sprake is van een sterke ontwikkeling andersom. Rogier van Reekum gaat in op de weerstanden die mondialisering met zich mee kunnen brengen, en biedt een analyse van het veranderende Nederlandse nationalisme. Ook Bekende Sociologe Rita Verdonk geeft graag haar mening. Dit keer over de sociologie..

Bestel dit nummer hier na.