De toeslagenaffaire is een veelbesproken, uitermate pijnlijk dossier. Pijnlijk in alle opzichten. De slachtoffers van dit schandaal zijn onterecht verdacht van fraude bij het aanvragen van kinderopvangtoeslag. De Belastingdienst eiste daardoor veel geld van ze terug, variërend van duizenden tot zelfs tienduizenden euro's. Wat heeft dit met de slachtoffers gedaan?

Slachtoffers moesten het maar uitzoeken

De slachtoffers van de toeslagenaffaire werd jarenlang rechtsbijstand geweigerd, waardoor ze helemaal alleen stonden in hun verhaal. Mensen die geen rechtsbijstandverzekering hebben, kunnen bij het Juridisch Loket gratis terecht voor advies. Maar de verzoeken van de mensen die bij het Loket aanklopten voor hulp werden over het algemeen afgewezen. Dit zegt niet alleen iets over het belang van een betaalbare rechtsbijstandverzekering, maar ook over de rol van gesubsidieerde advocaten. Hoe kon dit gebeuren? De slachtoffers werden aan hun lot overgelaten en moesten het zelf maar uitzoeken. Terwijl zij schulden hadden die vaak niet meer te overzien waren. Dat heeft een enorme impact op mensen.

Onrechtvaardigheid en niet gehoord worden, laat grote sporen na

Gelijkheid is misschien niet langer het ideaal, rechtvaardigheid is dat des te meer. Mensen moeten altijd hun recht kunnen halen. Hoe zou jij je voelen als er ineens een factuur van 20.000 euro op je deurmat zou vallen? Als mensen ten onrechte beschuldigd worden van fraude, opgejaagd worden door de fiscus, hun woning kwijtraken en eindeloos moeten wachten op de afhandeling, dan laat dat grote sporen na. Deskundigen geven aan dat dit leidt tot spanningen in het gezin, langdurende stress en schaamte richting de buitenwereld. Mensen raken het vertrouwen kwijt. Voor slachtoffers is het belangrijk dat zij gezien en gehoord worden en erkenning krijgen voor wat ze hebben meegemaakt.

Financiële compensatie alleen voelt niet als genoegdoening

Veel slachtoffers belandden in de schuldsanering door de toeslagenaffaire en soms raakten ze bijna alles kwijt wat hen lief was. Hun partner, hun huis, hun baan, noem het maar op. Ook kinderen van gedupeerde ouders hebben soms grote schade opgelopen. Slachtoffers kregen ter compensatie recht op 30.000 euro, maar toch voelde dit voor veel gedupeerden nog lang niet bevredigend. Het helpt natuurlijk in het wegwerken van schulden, maar het voelt niet als genoegdoening. Sommige gedupeerden geven aan dat het voelt alsof ze werden afgekocht en weggezet. De slachtoffers hebben jarenlang geworsteld en gevochten om gehoor te krijgen, maar werden niet gezien. Zelfs iemand die zeker is van zijn zaak, kan dat na jarenlang knokken eigenlijk niet meer volhouden. Sommige mensen gingen toch aan zichzelf twijfelen, anderen kregen psychische klachten. Het is voor iemand die het niet zelf heeft meegemaakt bijna niet voor te stellen hoe deze affaire je leven zo totaal kan ontwrichten. Met jarenlange schade tot gevolg.