In onze maatschappij wordt alles op de genderweegschaal gelegd om af te meten of iets wel gelijk is. Hoewel millennials zichzelf onder een vooruitstrevende klasse scharen, lijkt het praktiseren van het begrip ‘gendergelijkheid’ te wensen over te laten. Waar papadag in 2017 nog een stap in de goede richting was, is dit inmiddels oubollig. We hebben toch ook geen mamadag?

De rollen verdeeld

Spanning in de relatie door werk is niets nieuws. Toch is het vaak nog steeds de man die het meeste werkt bij heterokoppels, terwijl de vrouw het huishouden regelt. De boodschappen doen, overstappen van energie, koken en de kinderen naar school brengen lijkt haar nog het meeste te zijn toebedeeld. Daarom werd de papadag in het leven geroepen. Vooruitstrevend bedoeld, maar het liep zijn doel mis. In 2017 werd de man die pas vader geworden was, toegejuicht wanneer hij liet weten dat hij behoefte had aan een papadag. Hij wilde zijn verplichtingen thuis graag goed balanceren met werk.

Tegenwoordig zorgt dit begrip voor fronsende blikken. Het zou bij velen namelijk het beeld oproepen van een ‘stay-at-home-mom’ die de kinderen de hele week zoet houdt, terwijl papa slechts een keer gedurende de week een dag plant om ‘de held’ uit te hangen. Zowel mama’s als papa’s vinden steeds vaker dat een papadag niet meer door de beugel kan.

Er is geen mamadag

Volgens de meeste millennials zou de zorg voor de kinderen enkel een gendergelijk gebeuren zijn, wanneer deze gelijkwaardig verdeeld wordt. Mocht een moeder parttime willen werken, omdat zij de zorg heeft voor haar kinderen, zou de werkgever die extra vrije dag ook niet als vooruitstrevend bestempelen. Bij vaders zou dit volgens de gendergelijke maatstaf dus ook niet zo moeten zijn.

De moederideologie

Ook al denkt de huidige generatie met grote sprongen op hun doel van gelijkheid af te stevenen, de maatschappij draagt geen zevenmijlslaarzen. Bovendien zijn veel instellingen die zich bezighouden met zorg en opvoeding van kinderen vooral gefocust op moeders. Zij wordt gezien als degene die verantwoordelijk is voor het kroost, degene die de meeste zorg op zich neemt. Op school en kinderdagverblijven is de moederideologie het duidelijkst waar te nemen. Zo is het geen zeldzaamheid dat nieuwsbrieven enkel naar het mailadres van mama worden gestuurd.

Ook zal zij degene zijn die opgeroepen wordt om zich op te geven als luizenmoeder. Of zij ook niet toevallig tijd heeft om op te passen op de overblijfkinderen? Van luizen- of overblijfvader heeft het gros van de bevolking waarschijnlijk nog nooit gehoord. Daarnaast worden sommige vaders haal- en brenghulp aangeboden, wanneer vrouwlief een paar daagjes van huis is. De alleenstaande moeder zal niet zo snel op deze luxe hoeven te rekenen.