De hoogleraar culturele antropologie André Droogers, gespecialiseerd in religieuze en symbolische antropologie, lijkt een nieuwe trend op het spoor. Geloven is ín, ook onder jongeren. De manier waarop vandaag de dag religie wordt beleefd is een creatieve puzzel van eeuwenoude tradities en hippe, zwaar door moderne media ondersteunde, vernieuwingen.
Artikelen
Sociologiestudenten kregen van een gemeente de opdracht om de lokale cultuur te onderzoeken. De aanleiding was dat jongeren in deze gemeente niet alleen bovenmatig drinken, maar ook harddrugs waren gaan gebruiken. En er zijn veel jongeren in deze plaats, want de gezinnen zijn groot en weinigen trekken weg. Dat kan ook, want na vroegere armoede is er nu een ongekende welvaart.
Als ik vroeger ziek was, moest er al heel wat aan de hand zijn voor mijn moeder met me naar de dokter ging. ‘We kijken eerst maar eens aan hoe het met die oorpijn afloopt’, zei ze dan. Met zes jonge kinderen had ze wel wat anders aan haar hoofd. Jaloers was ik op het buurmeisje dat maar een kik hoefde te geven, of haar moeder vertrok richting huisarts.
Rosemary Crompton’s pas verschenen boek Employment and the Family behandelt, zoals de titel verraadt, het gebied van de arbeidssociologie en gezinssociologie - twee sociologische specialismen die volgens de auteur meestal afzonderlijk worden onderzocht. Crompton combineert ook twee methodes, de kwalitatieve en de kwantitatieve.
Waar de cultureel antropoloog zich in het verleden vooral bezighield met de beschrijving van zogenaamd geïsoleerde primitieve samenlevingen, lijkt hij tegenwoordig vooral gebiologeerd door culturele verwevenheid, complexiteit en verandering.
Is het verrassend dat slechts 13 procent van het NWObudget
van 2007 bestemd is voor maatschappij- en
gedragswetenschappen (MaGW)? Dit is 35,3 miljoen euro
van de 266,6 miljoen euro die de NWO-begroting voor
onderzoeksgebieden in totaal bedraagt. Overigens gaat
een groot deel van het MaGW-budget naar psychologisch
Ik heb hier veel geleerd, maar zit hier toch niet helemaal op mijn plek… Met dat idee trek ik in juni 2006 voor de laatste keer de deur van de Universiteit van Amsterdam achter me dicht. Ik heb hier bijna een jaar gewerkt als onderzoeker bij de bijzondere leerstoel Actief Burgerschap en daarnaast lesgegeven aan eerstejaars studenten sociologie.
Lamellen, vitrage en glanzende vitrinekasten. Brede sofa’s, skailederen banken en glanzende salontafels. Het zijn terugkerende elementen in het standaardbeeld van de migrantenwoning. In het kader van het onderzoeksproject vonden gesprekken plaats met Turkse, Marokkaanse, Hindostaans-Surinaamse, Creools-Surinaamse, Chinese, Indische, Ghanese en autochtone Nederlanders.
Een discipline moet een eigen niche hebben. Als het tenminste wil overleven binnen de academie en binnen het publieke debat. Op grond van mijn eigen onderzoekservaringen schets ik drie grenzen van die sociologische niche.
Pagina's
